Şaman Hikayeleri - Suyun Ruhu
- Şebnem Vitrinel
- 6 Haz
- 1 dakikada okunur
Yonca suyun kenarındaki evde yaşıyordu.

Taşları yosun bağlamış bu ev o kadar eskiydi ki köyde ne zaman inşa edildiğini bilen kimse yoktu.
Yonca evi büyük büyük büyük annelerinden birinin elleriyle yaptığını söylerdi her zaman.
Köylüler ona inanıyordu.
Yabancı inanmadı, Yonca’ya güldü.
Yonca ona Suyun Ruhu’ndan da söz etti.
“Ben ona hizmet ediyorum,” dedi.
Yabancı buna da çok güldü.
Yonca’ya hepsini yeniden anlattırdı.
Yaşlı kadın konuşurken telefonuyla kayıt yaptı.
Beğenmeyi ve abone olmayı unutmayın dedi.
Köylüler beğenmediler ve abone olmadılar.
Ertesi sabah telefonlu yabancı kaybolmuştu.
Yonca arabayı suya itmeleri için Hasanla oğullarını çağırdı.
O yıl mahsul çok iyi oldu.















Yorumlar